Stichting Kleinschalige Projecten Indonesië
Hieronder vindt u de projecten die wij op Flores sponseren of gesponsord hebben.
Zr. Agnes uit Yogyakarta blijft met veel inzet werken voor de projecten in Flores.
Hetzelfde principe achter het becakproject hanteert zij eveneens bij de vissers op het eiland Flores.
Zij bezoekt elk jaar deze projecten.
Zij steunt financieel 3 groepen arme vissers die op een klein eiland Basira ten zuiden van Flores wonen.
De vissers worden door zuster Agnes in staat gesteld een grotere prauw te kopen
met buitenboordmotor en verschillende soorten visnetten.
Ook kochten de vissers grote kisten ijs, zodat ze de vissen konden vervoeren naar de grote steden.
Door hen via de donaties een beginkapitaal te verstrekken konden de vissers zichzelf ontwikkelen
om meer te verdienen voor hun gezinnen.
Priester marinus geeft leiding aan 3 groepen vissers. Hij werkt vanuit Larantuka voor de vissers.
De 3 groepen vrouwen " suka maju" in Lewotobi en "suka damai " in Lato en Basira.
Hier zijn ze een klein winkeltje begonnen met een gift.
De eerste twee groepen hebben geld gekregen om een opbergplaats te bouwen die ze nodig hebben voor hun koopwaar.
Dit jaar zijn er weer 10 jongens en meisjes die hun schoolopleiding op de SMU kunnen voortzetten of beginnen.
van de vorige groep zijn 4 meisjes en 1 jongen geslaagd voor hun eindexamen.
Voor deze adoptiekinderen is er schoolgeld betaald voor het nieuwe schooljaar.
In Oost Flores is water erg schaars, vooral in de droge moesson.
Met de gift hebben ze een waterbak gemaakt om regenwater op te vangen of
als er veel water in de put is, dit water in die waterbak te bewaren.
Pater Lucas heeft de leiding over de adoptiekinderen en heeft
regelmatig contact met Zr. Agnes.
Deze school is in 2000 o.a. gebouwd met geld van de kleinschalige projecten.
Op deze school met vier klaslokalen ontvangen 45 kleuters onderwijs.
Zuster Bernardine woont in een zeer sober onderkomen drie dagen van de week
op deze school.
De andere dagen van de week woont ze in het klooster van de Dominicanessen
in Larantuka.
Er wonen hier ongeveer 3400 mensen.
De groep bestaat uit 9 personen, 7 mannen en 2 vrouwen.
Het is de bedoeling dat ieder gezin 1 varken krijgt.
Door bevruchting krijgen ze biggetjes, waardoor het project zich kan uitbreiden
en meerdere gezinnen zich kunnen aansluiten bij de groep.
Op deze manier kunnen de groepsleden elkaar ondersteunen, vergelijk
het met een coöperatie.
De varkens worden uiteindelijk gefokt voor de consumptie en geroosterd bij
feesten als doopsel, bruiloften, 1e communie en Nieuwjaar.
Het varkensproject heeft niet alleen economische waarde, maar heeft ook heel
duidelijk een gemeenschapsvormende component.
De vissers wonen in een kampong in het uiterste westen van Flores, zo’n
drie uren varen met de boot naar Larantuka.
De vissers zijn onderverdeeld in drie groepen: de groep Lucia bestaande
uit 5 personen, de groep Agnes, eveneens bestaande uit 5 personen en
de groep Petrus, die 10 personen telt.
Ook is één van de motoren van hun boten kapot, die vervangen moet worden
door een nieuwe.
De vissers hebben een vishuis is gemaakt van bamboe en in het water drijft.
De vissen zwemmen erin, maar kunnen er niet meer uit.
Het levert niet alleen meer vissen op, maar het is ook een hele milieuvriendelijke
manier van vissen vangen.
Met netten moet je zoeken naar vis.
Met deze manier van vissen is dat niet nodig.
Hun vis verkopen ze op de markten in hun buurt.
Met de verworven inkomsten kunnen hun kinderen onderwijs volgen.
In 1998 is dit project door zuster Agnes gestart.
Economisch heeft het project al behoorlijk wat opgeleverd voor hen.
Ze hebben nu boten en netten. Ook kunnen ze met hun boten zich nu beter
verplaatsen, waardoor ze een veel minder geïsoleerd bestaan leiden.
De boten zijn tevens een belangrijk transportmiddel geworden.
Door dit vervoer hebben de kinderen nu ook de mogelijkheid om naar
scholen te gaan.
Kortom: de sociale structuur op hun kampong is door dit project duidelijk sterker
geworden.
Ze begrijpen dat niet aan al hun wensen tegelijkertijd voldaan kan worden.
De winkelprojecten is een initiatief van zuster Agnes.
De winkelproject van vrouwen op de kampong Lato en vrouwen in
de kampong Lewotobi, beiden op Flores.
Een belangrijk uitgangspunt van zuster Agnes bij de verdeling van gelden is het
adagium van Maria Montessori: ‘leer mij het zelf te doen’, zodat we onafhankelijk
worden van uw giften.
De projecten zijn te vergelijken met de zogenaamde microkredieten van prinses Maxima.
Enkele jaren geleden zijn deze groepen van vrouwen gestart met een beginkapitaaltje
om een winkeltje voor levensmiddelen te beginnen op hun kampongs.
Met dit startkapitaal hebben ze inkopen gedaan.
Met de gemaakte winst hebben ze de afgelopen jaren het assortiment steeds
meer kunnen uitbreiden.